گذر زندگی من

یکی از آلارم‌هایی که بهم میگه دیگه وقت ایران رفتنه اینه که خونه مون واسه ام شکل واقعی اش هویدا میشه و غیر قابل تحمل میشه برای همین درصدد تغییر دکوراسیونش میفتم و وسایلو جابه جا میکنم و بهش چیزهای شاد اضافه می‌کنم البته چیزاهای شاد در حد چندتا استیکر و یه ظرف کوچیک هست و نه بیشتر:)

یکی دیگه اش هم اینه که او را شکل واقعی اش میبینم!! و همه‌ی اذیت‌هاش میاد در نظرم

میگه تا دو ماه دیگه نمی‌تونه بیاد ایران

منم دیگه تنهاش نمیذارم بهش فشار میاد!

باید صبر کنم کارش تموم بشه

بعد به این فکر میکنم که با او برم ایران فامیلشو چی کار کنم ... :(

بعد میشینم مثل یه آدم عاجز گریه می‌کنم و میگم خب نبینشون

یاد رفتارهای او دفعه‌ی قبلی که اومد ایران ...

بعد میگم تو قوی هستی

هستم؟

مثل قبل؟

چقدر باید برای یه زندگی هزینه داد؟

بعد میگم زندگی را محدود نبین

سطح نگاهتو بیار بالا

:)

یکی از رنج‌های من این هست که وقتی به او میگم فلان کتاب خفن را خوندم یا فلان فیلم و سخنرانی خفن را گوش دادم در جوابم سکوت میکنه و هیییچ چیزی نمیگه حتی اگه تیکه‌های مفید کتابو واسه اش بفرستم کتابی که برای زندگی هم خوبه و...

اما

اگه بگم کل روزم به سرچ در مورد یه کیک و درست کردنش گذشت میگه آفرین آفرین تشویقت می‌کنم دستپختم خوبه بقیه زیاد بهم گفتن یعنی میگم دلیل تشویق‌هاش این نیست که خوشحال میشه من به فکر ارتقا ورودی معده اش هستم بلکه بعد از سال‌ها زندگی مشترک میدونم دلیل این رفتارش این هست که برتری طلبه و دلش میخواد من یه زن سطحی باشم که تو هیچ زمینه‌‌‌ای ازش بهتر عمل نکنم :((

خیلی دوست داشتم فکرم اشتباه باشه و خیلی با خودم کلنجار رفتم ولی خب هست

برای همین خودم خودمو تشویق میکنم :)

و راه درست را میرم

بهش میگم انگیزه تو واسه ازدواج با من این بوده که بیای اذیتم کنی

حس کردی اذیت بشه قشنگ میشه مثلا!

من از رکورد از رشد نداشتن خسته شدم ...یه زمانی عاشق درس بودم اما الان حوصله شو ندارم...باید خودمو به چالش بکشم تا یادم بیاد من یه دختر قوی بودم یه دختر با اعتماد به نفس که از پس کارهاش بر میومد

خسته ام او هیچ نتونست آرومم کنه با حرف و رفتارش هیچ وقت نخواست یاد بگیره

هوا هیولاست!!!

یادمه سال اول که اومده بودیم اینجا (حدود پنج سال پیش) ماه رمضون تابستون بود ...از اول تا آخر ماه رمضون هوا ابری و بارونی بود دو سه روزم آفتابی یعنی داغغغوووون

امروز اینجوری شد یاد اون موقع‌ها افتادم البته اون موقع چون تازه اومده بودیم بیشتر به نظر میامد ابری بودن هواش شاید الانم همین جوره ولی عادت کردیم

وای تازه دوست او سوئد زندگی میکنه و از تاریکی زیاد هوا شاکیه هرچند که عادت کرده اما میگفته که یه روحیه‌ی خاص میخواد تحمل این تیپ کشورها قرص ویتامین د هم باید مرتب استفاده کنند

فکر کن

وای اصلا تصورش هم سخته

یا اون کشورهایی که شش ماه شبن مثل گرین لند! چند سال پیش جز یکی از شادترین مردم دنیا شناخته شدن!! در کمال تعجب ...دلیلش هم اینه جمعیت کمی‌داره و خیلی حمایت میشه ازشون ...به نظرم اون‌هایی که تو اون شرایط تونستن دووم بیارن حتما توانشو داشتن و آدم‌های جالبی باید باشن:)

شاید منم اگه گرین لند دنیا اومده بودم هوای ابری و آلوده شده‌ی اینجا را هیولاااا خطاب نمی‌کردم :)

تعریف خوشبختی و بد بختی گاهی اشتباه میشه

به نظر من بد بخت اونی نیست که تونسته از یه زندگی که که هیچ جوره جاش نبوده بزنه بیرون (منظورم اون افرادی هست که به خاطر دلالیل واقعی و نه لوس جدا شدن نه اون‌هایی که یه بار همسرش بهش گفته بالای چشمت ابرو داری اونم زده زیر همه چیز )

بد بخت اونه که یه عمر جایی باشه که نباید! با آدم یا آدم‌هایی که نباید یه شرایط دااااغوووون و اسارت آور :(

یه نوع آدم هم هست که خودش در درون خودش درگیری داره و با وجود بودن تو شرایط نرمال باز هم خودشو بدبخت میدونه این‌ها بیشتر خلن تا بد بخت

خدا همه را خوشبخت کنه الهی...

دیشب بعد از افطار دو فنجان چای نوشیدم و شکلات تلخ

و تا صبح بیدار بودم روش خوبی برای بیدار ماندن بود

اما مشکل اونجا بود که سر ساعت همیشگی از خواب بیدار شدم!

اگه شما هم از عشاق لوازم تحریر باشید از این سایت لذت خواهید برد...

+یادش بخیر ماه رمضون هفت سال پیش ترم تابستونه داشتم بعد از سحر می‌نشستم درس میخوندم ...

هفت سال!

خیلیه‌هااا

خواب دیدم رفتم دندون پزشکی، بعد خانم دکتر دندون پزشک بی حسی را که بهم زد تو اون فاصله که قرار بود صبر کنه تا بی حسی اثر کنه واسم کتلت و کباب قالب زد که بعد بده ببرم خونه بپزمشون :))

فکر کنم رسیدم به اون حدی که نیاز دارم یک ماه غذا نپزم و فقط سرویس بگیرم